Poniedziałek
14.11.2011
nr 318 (2297 )
ISSN 1734-6827
Redaktorzy piszą
Ekwiwalenty - pierwszy wyrok autor: Stanisław Pawluk
Odbyła się ostatnia rozprawa przed Sądem Okręgowym w Lublinie wytoczona przez Skarb Państwa przeciwko Kołu Łowieckiemu nr 2 „Leśnik” w Lublinie o ekwiwalent za zwierzynę pozyskaną ponad dozwolone limity. Na ostatnią w I instancji rozprawę, którą już opisywaliśmy stawił się radca prawny ZG PZŁ Marek Duszyński i wspierając pozwane koło, dołączył jako dowody w sprawie min. opinie MŚ oraz artykuł autorstwa Eugeniusza Oborskiego z „Braci Łowieckiej” i na ich podstawie wywodził, że do przekroczenia planów łowieckich nie doszło, że nastąpiło przedawnienie roszczenia oraz twierdził, że ekwiwalent należny jest jedynie w przypadku nielegalnego pozyskania zwierzyny.

Prezes Koła, myśliwy z czteroletnim stażem, wmawiał sądowi, że zdjęcia okazane przez Prokuratorię Generalną, a pochodzące ze stron internetowych Zarządu Okręgowego PZŁ w Lublinie (zablokowanych przez dr Flisa po pierwszej rozprawie), nie dotyczą jego koła. Wskazywał, że na fotografiach tych są także myśliwi z innych kół co może świadczyć, że leżące na pokocie ptactwo nie pochodzi z polowania w ich obwodach, a strona internetowa nie pokazuje rzeczywistego stanu.

Prokuratoria reprezentowana przez radcę Arkadiusza Suleja udowodniała, że zdjęcia pochodzą ze strony internetowej wykonanej przez myśliwego z tego koła, syna aktualnego łowczego Sebastiana Dudrę, co wyraźnie uwidocznione zostało na tych właśnie stronach poprzez upublicznienie imienia i nazwiska autora. Artykuł z Łowca Lubelskiego opublikował zdjęcia królów polowania, gdzie król ustrzelił 11 kaczek, wicekról 10 i kolejny 9 kaczek. Powołana na potrzeby komisja specjalna koła wykazywała sądowi, a jej członkowie zeznawali pod przysięgą, że koło w ciągu trzech lat objętych aktem oskarżenia strzeliło łącznie tylko 10 sztuk kaczek.

Sąd w dniu 9 listopada 2011 wydał wyrok w którym oddalił powództwo Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie reprezentowanego przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa i nakazał zapłacić kołu z kasy Urzędu Wojewódzkiego kwotę 7200 złotych tytułem zwrotu kosztów obsługi prawnej. Sąd w ustnym uzasadnieniu podał, że u podstawy takiego rozstrzygnięcia leży fakt, że Urząd Wojewódzki w Lublinie ...„w żaden sposób nie udowodnił”..., że do przekroczenia dozwolonych limitów doszło.

Głoszona przeze mnie ocena, zawarta m.in. już bardzo dawno temu w piśmie do Urzędu Wojewódzkiego, że kołom nic nie grozi i nie poniosą żadnych dolegliwości finansowych z tytułu przekroczenia planów została potwierdzona. O taką prognozę wyrażoną także na tym portalu nie było trudno w świetle nieudolnego kierowania pracami Państwowej Straży Łowieckiej, która lekceważyła przekroczenia planów. Okazało się, że jedyne pośród wielu postępowań jakie bardzo lekko traktowały prokuratury „klepiąc” postanowienia PSŁ w Lublinie o umorzeniach, było postępowanie przeprowadzone bez udziału PSŁ w Lublinie w Prokuraturze Rejonowej w Białej Podlaskiej, a dotyczące obwodów dzierżawionych przez Koło Łowieckie nr 18 „Ponowa”. Prokuratura zebrała pełny materiał dowodowy w postaci protokołów polowań, rejestrów pozyskanej zwierzyny zawartych w książce obwodu, pozwoleń indywidualnych, wykazów zawartych w książkach ewidencji myśliwych na polowaniu indywidualnym i na tej podstawie stwierdziła, że naruszone zostały przepisy ustawy Prawo Łowieckie, a ponieważ dotyczyło to „zaledwie” kilkunastu zajęcy postępowanie umorzyła argumentując „niską szkodliwością czynu”.

Nie wiem, czy Skarb Państwa będzie się odwoływał od tego wyroku i nie wiem, czy inne koła nie zostaną pozwane, bo może w innych łatwiej będzie Prokuratorii udowodnić, że do przekroczeń planów doszło. Tymczasem mam nadzieję, że z tytułu zasądzonych należności wypłacanych przez Urząd Wojewódzki w Lublinie kołom, które zasady gospodarki łowieckiej interpretują w taki sposób, że nie ważne jest ile pozwolono strzelić i tak strzelą ile będą chciały - podatki nie zostaną podniesione.