|
|
|
Poniedziałek
29.08.2005nr 029 (0029 ) ISSN 1734-6827
195 tysięcy z nich zrzeszonych jest w Svenska Jagareforbudnet czyli Szwedzkim Stowarzyszeniu dla Rozwoju Łowiectwa i Dzikiej Przyrody. Stowarzyszenie to jest zorganizowane w dziewięciu regionach, każdy region podzielony jest na lokalne społeczności łowieckie, których w całej Szwecji jest 24. Każda lokalna społeczność dzieli się na kluby łowieckie, których jest 379. Myśliwi szwedzcy płacą roczną opłatę łowiecką - jaktvardsavgift, w sezonie 2003/2004 wynosiła ona 200 koron szwedzkich, a przekazywana jest na konto Funduszu Rozwoju Łowiectwa i Dzikiej Przyrody. Rocznie fundusz otrzymuje w ten sposób około 7 milionów euro. Prawo łowieckie w Szwecji regulowane było najwcześniej w statutach pochodzących z połowy XIII wieku. Statuty te regulowały zasady, iż prawo do polowania przynależy do właściciela ziemi i ta podstawowa zasada przetrwała do czasów obecnych. Ostateczny nowy system łowiectwa wszedł w życie w 1988 roku i składa się z trzech podstawowych elementów: Statutów Łowieckich - Jaktlagen, ustanowionych przez Parlament i dających prawo rządowi do ustanowienia innych regulacji łowieckich. Te regulacje przyjmują formę Łowieckich Regulacji – Jaktforordningen. Na trzeci element składają się przepisy zawarte w Jaktforeskriften, czyli Łowieckich Przepisach Administracyjnych, regulujących sprawy związane z bronią, amunicja itp. Jak już wspomniałem prawo do polowania przynależy do właściciela ziemi, który może wynająć ją myśliwym na krótszy lub dłuższy okres. Ponad połowa terytorium Szwecji jest w posiadaniu państwa bądź to dużych przedsiębiorstw, szczególnie w centralnych i północnych regionach, które wydzierżawiają te tereny myśliwym. Osoby pragnące wstąpić w szeregi łowieckie muszą zdać egzamin składający się z pięciu części: dwóch teoretycznych i trzech praktycznych. Większość kursów odbywa się w szkole zorganizowanej przy Szwedzkim Stowarzyszeniu dla Rozwoju Łowiectwa i Dzikiej Przyrody mieszczącej się w Oster - Malma na południu Sztokholmu. Korespondencyjne szkolenia odbywają się również w regionalnych i lokalnych stowarzyszeniach. Rocznie w kursach tego typu bierze udział około 20 tysięcy adeptów łowiectwa. Obcokrajowcy chcący polować w Szwecji maja kilka możliwości. Myśliwy z innego kraju może zaprosić szwedzkiego myśliwego na polowanie do swojego kraju i automatycznie zyskuje prawo do rewizyty łowieckiej w Szwecji. Inną rosnącą na popularności formą jest wyjazd na polowanie jako „paying guest” czyli po prosty zapłacenia za pobyt i umożliwienie polowania na terytorium Szwecji. Zagraniczni myśliwi, którzy pragną polować na łosie muszą przejść test treningowy podczas, którego oddają strzały do sztucznej figury łosia będącej w ruchu jak i stojącej na odległości 80 metrów. Kalendarz polowań w Szwecji obejmuje głównie jesień i zimę i podzielony jest na południe i północ kraju. Polowania na łosie zaczynają się na południu kraju w drugi poniedziałek października,a na pólnocy kraju w pierwszy poniedziałek września. Koniec sezonu łowieckieho na łosie mija 30.01.Sezon na jelenie jest dłuższy bo zaczyna się w połowie sierpnia. Sezon polowań jest kontrolowany przez szwedzki rząd raz na trzy lata, jednakże właściciel praw do polowań może skrócić sezon lub zacząć później. Szwedzcy myśliwi informowani są o wydarzeniach łowieckich przez sześć magazynów, których łączny nakład wynosi 350 tysięcy miesięcznie. Największy z nich to Svensk Jakt wydawany przez Szwedzkie Stowarzyszenie dla Rozwoju Łowiectwa i Dzikiej Przyrody. Wszystkich chętnych do poszerzenia swojej wiedzy na temat łowiectwa w Szwecji odsyłam do strony internetowej tego stowarzyszenia: www.jagareforbundet.se | ||||