|
|
|
Piątek
06.07.2007nr 187 (0705 ) ISSN 1734-6827 Dyskusje problemowe Temat: szkolenie myśliwych Autor: giena22 godzina: 10:53 W Białymstoku też się szkoliłem - 16 godzin czyli minimum wymagane rozporzadzeniem Min.Roln. i Rozw.Wsi z dn.29 grudnia 2006 w sprawie przeprowadzenia szkolenia myśliwych.Przychylam się do głosów kolegów,którzy uważają,że szkolenie powinni odbyć wszystkie osoby polujące na zwierzęta łowne z zamiarem wprowadzenia na rynek produktów z pozyskanych zwierząt. Dużo kontrowersji i dyskusji dotyczyło odpowiedzialności osób przeszkolonych za potwierdzenie faktów zawartych w pkt.1 /część A/ i /część B/ oświadczenia o przeprowadzeniu oględzin tuszy, w przypadku gdy osoba sporządzająca oświadczenie nie widziała zwierzęcia przed odstrzałem. Wypracowaliśmy procedurę by oprócz osoby przeszkolonej na oświadczeniu podpisywała się też osoba.która pozyskała zwierzę. Szkolenie prowadził lek. wet. /polujący kol./ koszt.50pln od osoby. Pozdr.D.B. Autor: Paweł54 godzina: 11:56 Szkolenie w Warszawie odbyło sie na Wydziale Weterynarii SGGW. Poświęcone było, z grubsza rzecz biorąc, omówieniu chorób bakteryjnych, wirusowych i pasożytniczych spotykanych u dzikich zwierząt, aspektów prawnych związanych z wymaganiami UE dotyczącymi spraw sanitarnych związanych z obrotem zwierzyną i na zakończenie- omówiono (prof. Kryński) sprawy związane ze skażeniem środowiska i ekologią. Wykładowcy - lekarze wet. z doktoratami i jeden profesor, wiedzieli o czym mówią i do kogo mówią, posługiwali się odpowiednio przygotowanymi pomocami audio/prezentacjami itp.. Taki kurs na pewno jest przydatny, ale, jeżeli szkolenie ma prowadzić tylko jeden lek.wet., który normalnie nie zajmuje się dydaktyką, to kursanci zasną najpóźniej po dwóch godzinach i całe szkolenie minie się z celem. Moim zdaniem jest to na razie okres przejściowy. Szkolenie to powinno być włączone w program kursu dla nowowstępujących tak, aby każdy nowy myśliwy miał już problem 'z głowy". W końcu jest to tylko rozszerzenie materiału szkoleniowego i tak w dużej części prezentowanego na kursach dla kandydatów na myśliwych. Jeżeli chodzi o podstawy prawne, to znalazłem w internecie coś takiego: 30.4.2004 DZIENNIK URZĘDOWY UNII EUROPEJSKIEJ L 139/55 ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 853/2004 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego dotyczy m.in. kół łowieckich dostarczających zwierzynę ubita do punktów skupu. Nie dotyczy zwierząt branych na własny użytek przez myśliwego. SEKCJA IV MIĘSO ZWIERZĄT ŁOWNYCH ROZDZIAŁ I SZKOLENIE MYŚLIWYCH W ZAKRESIE ZDROWIA I HIGIENY 1. Osoby, które polują na zwierzynę łowną z myślą o wprowadzeniu jej do obrotu do celów spożycia przez ludzi, aby mogły przeprowadzić wstępne badanie zwierzęcia na miejscu, muszą posiadać wystarczającą znajomość z zakresu patologii u zwierząt łownych, oraz produkcji i obróbki zwierząt łownych i ich mięsa po upolowaniu. 2. Wystarcza jednak, aby wiedzę, o której mowa w pkt 1 posiadała przynajmniej jedna osoba z zespołu łowieckiego. Odniesienia w niniejszej sekcji do „osoby przeszkolonej” dotyczą właśnie takiej osoby. 3. Przeszkolona osoba, jeżeli wchodzi w skład zespołu łowieckiego lub rezyduje w bezpośrednim sąsiedztwie terenów łowieckich, mogłaby także pełnić funkcję leśnika lub gajowego. W tym drugim przypadku, myśliwy zobowiązany jest okazywać zwierzęta łowne leśnikowi lub gajowemu oraz informować go o wszelkich nietypowych zachowaniach, jakie zaobserwował u danego zwierzęcia przed uśmierceniem go. 4. Szkolenie musi być przeprowadzone zgodnie z wymogami właściwych władz, w celu umożliwienia myśliwym zdobycia tytułu osób przeszkolonych. Powinno ono obejmować przynajmniej następujące tematy: a) prawidłowa anatomia, fizjologia i zachowania zwierząt łownych; b) nietypowe zachowania i zmiany patologiczne u zwierząt łownych, spowodowane chorobami, skażeniem środowiska lub innymi czynnikami, które mogą mieć wpływ na zdrowie ludzi po spożyciu mięsa; c) przepisy dotyczące higieny oraz prawidłowe techniki obróbki, transportu, wytrzewiania itd. zwierząt łownych po ich uśmierceniu; oraz d) prawodawstwo i przepisy administracyjne dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wymogów w zakresie higieny regulujących wprowadzanie do obrotu zwierząt łownych. 5. Właściwe władze powinny zachęcać organizacje łowieckie do przeprowadzania takich szkoleń. ROZDZIAŁ II OBRÓBKA GRUBEJ ZWIERZYNY ŁOWNEJ 1. Po uśmierceniu grubej zwierzyny łownej, zwierzęciu należy jak najszybciej usunąć żołądek i jelita oraz, w razie konieczności, poddać je odkrwawieniu. ( dla zwierząt w ubojni, czas ten nie może być dłuższy niż 45 minut!!!) 2. Osoba przeszkolona musi dokonać oględzin uśmierconego zwierzęcia i usuniętych wnętrzności, w celu stwierdzenia ewentualnych cech, które mogą wskazywać, że mięso stanowi zagrożenie dla zdrowia. Oględzin należy dokonać możliwie jak najszybciej po uśmierceniu zwierzęcia. 3. Mięso grubej zwierzyny łownej można wprowadzać do obrotu wyłącznie w przypadku gdy uśmiercone zwierzę zostanie możliwie jak najszybciej przewiezione do zakładu obróbki zwierząt łownych, po dokonaniu oględzin, o których mowa w pkt 2. Wnętrzności przewozi się wraz ze zwierzęciem, stosownie do przepisów pkt 4. Wnętrzności muszą być oznakowane jako przynależące do danego zwierzęcia. (uwaga: przyjmuje się, ze czas od zabicia zwierzęcia do chwili dostarczenia do punktu skupu nie może przekroczyć 12 godzin a następnie, nie później niż w ciągu 18 godzin tusza musi być zbadana przez lek.wet.) 4. a) a) Jeżeli w trakcie oględzin, o których mowa w pkt 2 nie zostaną stwierdzone żadne nietypowe cechy, a przed uśmierceniem zwierzęcia nie zostaną zaobserwowane żadne nietypowe zachowania i nie ma żadnych podejrzeń co do skażenia środowiska, przeszkolona osoba zobowiązana jest załączyć do uśmierconego zwierzęcia opatrzone numerem oświadczenie stwierdzające powyższe fakty. W oświadczeniu musi zostać podana data, czas i miejsce uśmiercenia. W tej sytuacji, do korpusu nie trzeba załączać głowy i wnętrzności, z wyjątkiem przypadku gatunków podatnych na włośnicę (świnie, zwierzęta nieparzystokopytne i inne), kiedy to zachodzi obowiązek przekazania także głowy (z wyjątkiem kłów) oraz przepony. Niemniej jednak, myśliwi są zobowiązani przestrzegać wszelkich dodatkowych wymogów Państwa Członkowskiego, w którym odbywa się polowanie, zwłaszcza w celu umożliwienia monitorowania niektórych pozostałości i substancji, zgodnie z dyrektywą 96/23/WE; b) w innych okolicznościach, do korpusu należy obowiązkowo załączyć głowę (z wyjątkiem kłów, poroża jeleni i rogów) oraz wszystkie wnętrzności, z wykluczeniem żołądka i jelit. Przeszkolona osoba dokonująca oględzin zobowiązana jest poinformować właściwe władze o nietypowych cechach, nietypowym zachowaniu czy podejrzeniu o skażenie środowiska, co uniemożliwiło jej sporządzenie oświadczenia zgodnego z pkt a); c) w przypadku braku przeszkolonej osoby do przeprowadzenia oględzin określonych w pkt 2, do korpusu należy obowiązkowo załączyć głowę (z wyjątkiem kłów, poroża jeleni i rogów) oraz wszystkie wnętrzności, z wykluczeniem żołądka i jelit. 5. W rozsądnym terminie od czasu uśmiercenia zwierzęcia należy przystąpić do schładzania, do osiągnięcia temperatury całego mięsa nie wyższej niż 7 °C. Jeżeli klimat na to zezwala, nie ma konieczności poddawania zwierzęcia chłodzeniu aktywnemu. 6. Podczas transportu do zakładu obróbki zwierzyny łownej należy unikać układania zwierząt na stos. 7. Gruba zwierzyna łowna dostarczana do zakładu obróbki zwierzyny łownej musi zostać przedstawiona właściwym władzom w celu dokonania oględzin. 8. Ponadto, nieoskórowana gruba zwierzyna łowna może zostać poddana oskórowaniu i wprowadzona do obrotu, jeżeli: a) przed oskórowaniem jest przechowywana i poddawana obróbce oddzielnie od innej żywności i nie jest mrożona; oraz b) po oskórowaniu została poddana ostatecznemu badaniu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004. 9. Do rozbioru i oddzielania tuszy od kości u grubej zwierzyny łownej stosuje się przepisy ustanowione w sekcji I, rozdział V. ROZDZIAŁ III OBRÓBKA DROBNEJ ZWIERZYNY ŁOWNEJ 1. Osoba przeszkolona musi dokonać oględzin, w celu stwierdzenia ewentualnych cech, które mogą wskazywać, że mięso stanowi zagrożenie dla zdrowia. Oględzin należy dokonać możliwie jak najszybciej po uśmierceniu zwierzęcia. 2. Przeszkolona osoba, w przypadku stwierdzenia podczas oględzin nietypowych cech, zaobserwowania nietypowego zachowania zwierzęcia przed jego uśmierceniem czy podejrzenia o skażenie środowiska, zobowiązana jest powiadomić o tym fakcie właściwe władze. 3. Mięso drobnej zwierzyny łownej można wprowadzać do obrotu wyłącznie w przypadku gdy uśmiercone zwierzę zostanie możliwie jak najszybciej przewiezione do zakładu obróbki zwierząt łownych, po dokonaniu oględzin, o których mowa w pkt 1. 4. W rozsądnym terminie od czasu uśmiercenia zwierzęcia należy przystąpić do schładzania, do osiągnięcia temperatury całego mięsa nie wyższej niż 7 °C. Jeżeli klimat na to zezwala, nie ma konieczności poddawania zwierzęcia chłodzeniu aktywnemu. 5. Po dostarczeniu zwierzęcia do zakładu obróbki zwierząt łownych należy je bez zbędnej zwłoki wypatroszyć, chyba że właściwe władze zezwolą na inne postępowanie. 6. Drobna zwierzyna łowna dostarczana do zakładu obróbki zwierzyny łownej musi zostać przedstawiona właściwym władzom w celu dokonania oględzin. 7. Do rozbioru i oddzielania tuszy od kości u drobnej zwierzyny łownej stosuje się przepisy ustanowione w sekcji I, rozdział V DYREKTYWA UNIJNA Dyrektywa Rady 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu dziczyzny ROZDZIAŁ II Przepisy mające zastosowanie do wspólnotowej produkcji i wymiany handlowej Artykuł 3 1. Państwa Członkowskie zagwarantują, że dziczyzna: a) pochodzi od dzikiej zwierzyny, która: - została odstrzelona w rejonie łowieckim przy użyciu środków usankcjonowanych przez ustawodawstwo krajowe dotyczące łowiectwa, - nie pochodzi z rejonu objętego ograniczeniami, zgodnie z dyrektywą Rady 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem [9], dyrektywą Rady 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz świeżego mięsa drobiowego z państw trzecich [10] i dyrektywą Rady 91/495/EWG, lub z rejonu łowieckiego objętego ograniczeniami zgodnie z art. 10 i 11 niniejszej dyrektywy, - natychmiast po odstrzale została przetworzona zgodnie z załącznikiem I rozdział III, oraz przetransportowana w ciągu najdalej 12 godzin do zakładu przetwórczego zgodnie z lit. b) lub do punktu skupu, gdzie musi być schłodzona do temperatur określonych w załączniku I rozdział III, i skąd musi być przekazana do zakładu przetwórczego, zgodnie z lit. b), w ciągu 12 godzin, lub w przypadku odległych obszarów, i, o ile pozwolą na to warunki klimatyczne, w czasie ustalonym przez właściwe władze, w jakim urzędowy lekarz weterynarii rzeczonego zakładu przetwórczego będzie mógł przeprowadzić w należytych warunkach badanie poubojowe przewidziane w załączniku I rozdział V; ZAŁĄCZNIK I ROZDZIAŁ III Zasady higieny przy preparowaniu dzikiej zwierzyny oraz krojeniu i obróbce dziczyzny 1) Bezpośrednio po odstrzale dziczyzna musi być poddana następującym zabiegom: - gruba zwierzyna łowna musi być wypatroszona, - narządy jamy piersiowej, nawet po oddzieleniu od tusz, a także wątrobę i śledzionę należy umieścić i przechowywać razem ze zwierzyną i umożliwić ich identyfikację tak, by urzędowy lekarz weterynarii mógł przeprowadzić badanie poubojowe trzewi w połączeniu z resztą tuszy; pozostałe narządy jamy brzusznej należy usunąć i poddać badaniom na miejscu. Głowę można usunąć jako trofeum myśliwskie, - z zastrzeżeniem przypadku przewidzianego w art. 3 ust. 1 lit. a) tiret trzecie niniejszej dyrektywy, drobna zwierzyna dzika może być całkowicie lub częściowo wypatroszona na miejscu lub w zakładzie przetwórstwa, do którego dziczyzna jest transportowana przy temperaturze otoczenia nieprzekraczającej + 4 °C w ciągu 12 godzin od odstrzału. 2) Dziczyzna musi być schłodzona natychmiast po poddaniu jej zabiegom przewidzianym w ust. 1, tak by temperatura zewnętrzna wynosiła + 7 °C lub mniej w przypadku grubej zwierzyny oraz + 4 °C lub mniej w przypadku drobnej zwierzyny. Jeżeli temperatura wewnętrzna nie jest wystarczająco niska, odstrzelona zwierzyna musi być przewieziona do zakładu przetwórstwa lub punktu odbioru w jak najkrótszym czasie, nieprzekraczającym 12 godzin od czasu odstrzału, przy założeniu, że: - gruba zwierzyna musi być transportowana do zakładu przetwórstwa w jak najkrótszym czasie po poddaniu zabiegom przewidzianym w ust. 1, w zadowalających warunkach higienicznych, a zwłaszcza z uniknięciem układania w stos oraz spiętrzania, - podczas transportu do zakładu przetwórczego dziczyzna, której trzewia zostały już poddane badaniu poubojowemu, musi być opatrzona świadectwem wydanym przez weterynarza, poświadczającym pozytywny wynik badania i określającym przybliżony czas odstrzału. 3) Jeżeli odstrzelone zwierzęta nie zostały poddane wypatroszeniu na miejscu, należy to przeprowadzić bez zbędnego opóźnienia po przybyciu do zakładu przetwórstwa, z wyjątkiem przypadku przewidzianego w art. 3 ust. 1 lit. d). Płuca, serce, wątroba, nerki, śledziona i śródpiersie mogą zostać oddzielone od reszty ciała lub pozostać przytwierdzone do niego za pomocą naturalnych połączeń. 4) Do chwili ukończenia badania, tusze oraz podroby, które nie zostały poddane badaniu nie mogą mieć styczności z tuszami i wnętrznościami już skontrolowanymi; usuwanie, krojenie oraz dalsza obróbka tusz jest zabroniona. 5) Mięso odrzucone lub uznane za niezdatne do spożycia przez ludzi, żołądki, jelita oraz niejadalne produkty uboczne nie mogą mieć styczności z mięsem uznanym za zdatne do spożycia. W tym celu należy umieścić je, możliwie najszybciej, w specjalnych pomieszczeniach lub pojemnikach rozlokowanych i zaprojektowanych w taki sposób, by uniknąć skażenia pozostałego mięsa. 6) Formowanie, oprawianie, dalsza obróbka i transport mięsa oraz podrobów muszą przebiegać zgodnie z wszelkimi wymogami higienicznymi. Jeżeli mięso takie jest pakowane, należy spełnić warunki określone w rozdziale VIII. Mięso pakowane i niepakowane musi być magazynowane w osobnych pomieszczeniach. 7) Właściwe władze określają szczegółowe zasady odnoszące się do badania trofeów zatrzymanych przez myśliwych. koniec cytatu. W nawiasach dodałem swój komentarz. Z przepisów wynika, że jest to unijne zalecenie a nie nakaz i że należy dążyć do tego, aby zapewnić tzw. przedubojowe badanie zwierząt łownych a następnie poubojowe oględziny tuszy i wnętrzności przez osobe przeszkoloną, tylko albo aż tyle. Całe zagadnienie wiąże się z tzw. higieną produkcji zwierzęcej. Trochę to brutalne i przykre, ale prawo unijne sprowadza rolę myśliwego do funkcji rzeźnika i pomija wszystko, co się wiąże z obyczajem/obrzędem myśliwskim. |
