![]() |
Sobota
17.11.2012nr 322 (2666 ) ISSN 1734-6827
3.3. Skutki orzeczenia o niezgodności. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego zostało wprost przewidziane w regulacji konstytucyjnej. Pojęcie to występuje w treści art. 190 ust. 4 Konstytucji. Skutki tego rodzaju orzeczenia kwalifikowane są w piśmiennictwie w różny sposób, np. na skutki makro i mikro, skutki bezpośrednie i pośrednie. Bez względu na przyjętą terminologię skutki te można jednak podzielić na te związane z wpływem na cały system obowiązującego prawa oraz na te, które dotyczą możliwości ingerencji w praktykę stosowania niekonstytucyjnych przepisów oraz stosunki prawne ukształtowane na podstawie aktu normatywnego uznanego za niezgodny z aktem normatywnym wyższego rzędu. To rozróżnienie skutków prawnych orzeczenia o niekonstytucyjności podkreśla również sam Trybunał w uzasadnieniach swoich rozstrzygnięć. Podstawowy skutek orzeczenia o niezgodności polega na ingerencji w obowiązujący stan prawny poprzez wyeliminowanie jednego z jego elementów: aktu normatywnego uznanego w wyroku Trybunału za niezgodny z aktem normatywnym wyższego rzędu. Tego rodzaju orzeczenie stanowi główne narzędzie realizacji podstawowej funkcji sądownictwa konstytucyjnego, czyli zapewnienia hierarchicznej zgodności norm w ramach systemu prawnego. Trybunał Konstytucyjny wskazywał, że: ...„nie ulega wątpliwości, iż bezpośrednim skutkiem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności aktu normatywnego (określonych przepisów lub norm) z Konstytucją, jest utrata mocy obowiązującej przepisów niezgodnych z konstytucją z dniem wejścia w życie orzeczenia Trybunału lub w innym terminie określonym przez Trybunał (art. 190 ust. 3 zd. 1 konstytucji). Akt normatywny lub jego część (konkretnie oznaczone przepisy) uznane przez Trybunał za niezgodne z konstytucją zostają usunięte z porządku prawnego, przestają być jego elementem. Orzeczenie przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności z konstytucją aktu normatywnego lub jego części powoduje bezwzględne, bezwarunkowe i bezpośrednie zniesienie (kasację) przepisów (norm) w nim wskazanych. Następuje to niezależnie od działań innych organów państwowych.” [Postanowienie TK z 21 marca 2001 r., sygn. K 4/99 (OTK ZU nr 2/2000, poz. 65)]. Precyzując znaczenie wyroku o niezgodności w ramach postępowania wszczętego skargą konstytucyjną Trybunał uznał, że: ...„bezpośrednim skutkiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzającego niezgodność zakwestionowanych w skardze konstytucyjnej przepisów z Konstytucją, jest pozbawienie tych przepisów mocy obowiązującej. A zatem w tej płaszczyźnie wyrok wydany w postępowaniu wszczętym na podstawie skargi konstytucyjnej wywiera identyczny skutek, jak wyrok wydany w postępowaniu wszczętym na podstawie wniosku lub pytania prawnego.” [Postanowienie TK z 24 października 2001 r., sygn. SK 10/01 (OTK ZU nr 7/2001, poz. 225)]. W tym miejscu należy tylko zasygnalizować, że skutki wyeliminowania przepisu z systemu prawa w wyniku orzeczenia o niekonstytucyjności są inne niż skutki uchylenia przepisu przez prawodawcę. Skutek w postaci eliminacji z systemu prawnego niekonstytucyjnej regulacji może, lecz nie musi mieć znaczenia dla przyszłych stosunków prawnych zawieranych przez skarżącego. Oprócz wskazanego powyżej skutku w postaci eliminacji niekonstytucyjnego aktu normatywnego z systemu prawa, orzeczenie o niezgodności może wywierać określone skutki względem sytuacji prawnych ukształtowanych na podstawie przepisu uznanego za niekonstytucyjny. Dla sytuacji skarżącego najistotniejsze znaczenie ma właśnie ten rodzaj skutków orzeczenia związany z możliwością wzruszenia niekorzystnej dla niego sytuacji prawnej ukształtowanej na podstawie regulacji uznanej za niekonstytucyjną. Dlatego też ten rodzaj skutków orzeczenia o niekonstytucyjności w ramach niniejszego opracowania został szerzej omówiony w ramach osobnego rozdziału (zob. rozdział 10). Warto zauważyć, że orzeczenie o niekonstytucyjności wywiera określone skutki w różnych płaszczyznach obowiązywania i stosowania prawa wobec różnego rodzaju podmiotów. Niektóre orzeczenia w celu przywrócenia stanu zgodności z Konstytucją wymagają podjęcia określonych działań przez ustawodawcę. Dotyczy to w szczególności orzeczeń, w których Trybunał zdecydował się na określenie innego terminu utraty mocy obowiązującej niekonstytucyjnej regulacji niż dzień ogłoszenia wyroku we właściwym dzienniku urzędowym (zob. rozdział 10.9). Orzeczenie o niekonstytucyjności może wpływać również na praktykę stosowania zakwestionowanej regulacji i orzecznictwo sądów. Do tego, orzeczenie może powodować powstanie prawa do wznowienia zakończonych postępowań w sprawach rozstrzygniętych na podstawie regulacji uznanej za niekonstytucyjną. Dotyczy to w szczególności skarżącego, którego skarga została uznana za zasadną. |